tengu...

Η Ιαπωνική παράδοση σε όλο της το μεγαλείο. Ο Grahma Masterton ενώνει τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα με τους δαίμονες της Ιαπωνίας και τους μυθικούς πολεμιστές oni. Ένα βιβλίο που καθηλώνει και συναρπάζει. Μόλις το τελείωσα και πραγματικά ακόμα προσπαθώ να συνέλθω απο το περιεχόμενό του. Βέβαια, αμέσως έπιασα στα χέρια μου το "a cook's tour" του Anthony Bourdain οπότε πολύ σύντομα θα ξεχάσω κάθε δαίμονα με αναφορές σε σούπες, φιλέτα και αστακούς...ωραία πράματα σας λέω...

the Chemical Wedding

η ταινία της οποίας το σεναρίο είναι του κυρίου Bruce Dickinson είναι έτοιμη να βγει στους κινηματογράφους. Βέβαια, το θέμα είναι σε ποιους και σε πόσους. Εγώ πάντως θα δώσω μια ευκαιρία μιας και ο Bruce αποτελεί προσωπικό κόλλημα...

respect...

και μετά βγαίνουν τα καραγκιοζάκια και μου λένε για συναυλίες...κυρία μου υποκλίνομαι!!!

acoustic sale

Κίνηση τελείως απρόσμενη θα μπορούσα να πω. Κίνηση που δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ από ένα συγκρότημα σαν τους WALLS OF JERICHO αλλά βλέπετε μετά το «μπαμ» των STONE SOUR οτιδήποτε αντίστοιχο και ανάλογο παρουσιάζεται ως δικαιολογημένο. Μετά το πολύ καλό “With devils amongst us all” οι WALLS OF JERICHO αποφασίζουν να ηχογραφήσουν πέντε ακουστικές συνθέσεις και να τις κυκλοφορήσουν σε ένα EP έχοντας ως παραγωγό και συμμετέχον τον κύριο Corey Taylor. Αν εξαιρέσουμε τη διασκευή στο “House of the rising sun” τα υπόλοιπα κομμάτια –στα τρία εκ των οποίων τραγουδά και ο Corey- είναι ακουστικά δείγματα μπαλάντας με αποκορύφωμα το πολύ καλό “No saving me” το οποίο θα μπορούσε να γίνει τεράστιο hit αν οι EVANESCENCE ή οι LACUNA COIL το είχαν σε κάποιο cd τους. Δεν ξέρω αν οι φανατικοί οπαδοί των WALLS OF JERICHO θα αποδεχθούν αυτό το CD μιας και οι περισσότεροι ανήκουν στον κλειστό κύκλο του death hardcore. Σίγουρα όμως πολύ θα γνωρίσουν αυτό το συγκρότημα άσχετα αν κανένας από αυτούς δεν θα τους ακολουθήσει στη συνέχεια, εκτός πια και αν αποφασίσουν να αλλάξουν μια για πάντα το μουσικό τους στυλ.

βλάκες...

άλλη μια κορυφαία ελληνική επιλογή στις μεταφράσεις τίτλων...Αριστερά, το πρωτότυπο DVD με τίτλο "HOT ROD". Δεξιά, οι πανέξυπνοι έλληνες επέλεξαν τον τίτλο "ΒΛΑΚΑΣΚΑΝΤΕΡ"...όχι ρε γαμώτο!

Kitchen Confidential

ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα. Οι Sunday Times έγραψαν πως είναι πιο συναρπαστικό και από ένα βιβλίο του Steven King και όσο και αν ακούγεται κάτι τέτοιο υπερβολικό πολλές φορές μέσα στις σελίδες του έπιασα τον εαυτό μου να συμφωνεί μαζί τους. Αν το διαβάσετε θα αλλάξει την άποψη σας για τα εστιατόρια - για πάντα. Η σκοτεινή πλευρά του γαστρονομικού κόσμου είναι εδώ...

MERCENARY - Isolation

σπουδαίο album αν και μάλλον όχι καλύτερο απο το The Hours That Remain...μπορεί όμως ισάξιο...άντε τώρα να βγάλουν το CD τους και οι SCAR SYMMETRY και να μας αποτελειώσουν...

έλα στον παππού...

Τόσα χρόνια μετά αν μου λέγατε ότι θα γράψω καλά λόγια για νέο album των WHITESNAKE θα σας έλεγα τρελούς. Και όμως το νέο τους album είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπέστατο άσχετα αν ο Coverdale δεν είναι πια ο ίδιος...Αναμένω το Καλοκαίρι να τους δω με τους DEF LEPPARD...

I am cooking, you washing up!

χθες, έκλεισα τα 28. θα μ' έπιανε κατάθληψη αλλά ευτυχώς οι περισσότεροι φίλοι μου είναι μεγαλύτεροι. Όπως και να το κάνουμε είναι μια δόση αισιοδοξίας να βλέπεις τους άλλους να μεγαλώνουν πιο γρήγορα απο 'σένα. Στη φωτογραφία παραθέτονται μερικά απο τα δωράκια που έλαβα. Νέες γεύσεις και νέες συνταγές με περιμένουν για να αποτύχω αλλά τουλάχιστον απο εδώ και πέρα θα τις κάνω με στυλ...και όπως λέει και η νέα μου ποδιά...I 'M COOKING, You Washing Up!

το νέο πάθος...

δυστυχώς άργησα πολύ να ανακαλύψω αυτό το album. Αν το είχα κάνει πιο νωρίς τότε σίγουρα θα ήταν στη λίστα μου με τους καλύτερους δίσκους του 2007. Ποτέ δεν ήμουν φίλος του alternative πλην ορισμένων εξαιρέσεων αλλά αυτό το CD μ' έκανε να αναθεωρήσω πολλά. Οι BLACK LAB σε μένα ακούγονται σαν την ιδανικότερη μοντέρνα έκδοση που θα μπορούσαν ποτέ να έχουν οι U2 και αυτό για μένα λέει πολλά. Πείτε το rock, πείτε το post grunge, πείτε το alternative, πείτε όπως διάολο θέλετε...το album αυτό είναι όλα τα λεφτά...

dvd+cd της καθαροδευτέρας...

...να και ένα πολύ καλό DVD μετά απο πολύ καιρό. Διπλή κυκλοφορία με live, documentary που εμφανίζονται οι Vinnie Paul, Dino Cazares, μέλη των SLIPKNOT, των LAMB OF GOD, των KSE, φωτογραφίες, video clips και πολλά ακόμα καλούδια. Πολύ καλό επίσης κα το νέο album των Δανών MERCENARY, "Architect of Lies"...δοκιμάστε το μαζί με την ταραμοσαλάτα αυτές τις μέρες. Πάει πολύ...

GOD.FEAR.NONE signs with Uppercut Management

Following recent success with heavy bands ALL THAT REMAINS, MAYLENE AND THE SONS OF DISASTER, and TOO PURE TO DIE—we are excited to announce the latest addition to the Uppercut Management family. Meet GOD.FEAR.NONE, an extreme metal group from Athens, Greece. The band is a delicate balance between acts like Chimaira and Lamb of God. Selected songs from the band’s latest release VULTURES can be found at: http://www.myspace.com/godfearnone

Lisbon και ξερό ψωμί

χθες σε μια εκδήλωση του Rock Hard παρακολουθήσαμε των Andre Matos σε μια unplugged συναυλιούλα με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού album. Για μια ακόμα ο Matos έδειξε ότι ο πρώην τραγουδιστής των Angra διιαθέτει φωνάρα και μακάρι οι φήμες που θέλουν τους Angra να επανασυνδέονται να βγουν αληθινές. Είπε κομμάτια των Angra, του νέου του album, μια δισκευή στους Sisters of Mercy με τη συμμετοχή του τραγουδιστή των Moonspell, ακόμα και ένα τραγούδι των Viper (ακούς Ζεμπέκη;). Δυστυχώς η φωτογραφία που τράβηξε ο Serb με το κινητό του είναι πολύ χαμηλής ποιότητας και δεν αξίζει τον κόπο να την ανεβάσω..Πάντως ακόμα και το νέο cd του Matos είναι πολύ καλό και αξίζει σίγουρα να το ακούσετε...

επιστροφή στο μέλλον

το ακούω κανά δυο μέρες τώρα...η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα απο τους TESTAMENT στις μέρες μας ένα τόσο δυνατό album. Θυμίζει παλιές καλές εποχές, έχοντας όμως σύγχρονο ήχο αλλά και όλα τα στοιχεία του συγκροτήματος που τους έκαναν γνωστούς ανά τον κόσμο...Μακάρι ο νέος δίσκος των Metallica να έχει έστω και λίγο τον τσαμπουκά αυτού του album. Οι TESTAMENT επανέρχονται λοιπόν με νέο studio cd για πρώτη φορά μετά το 1999 και έχοντας στη σύνθεσή τους τον Alex Skolnick...HAIL!

and now the hard work begins...

επιτέλους έφτασε ο καιρός που μπορώ να πω κάποια πράγματα, ανοιχτά, για τους God.Fear.None. Εδώ και κάμποσα χρόνια προσπαθούμε να κάνουμε αυτό το κάτι περισσότερο που θα βάλει το συγκρότημα σε μια νέα πορεία ξεφέυγοντας έτσι, έστω και λίγο, απο τα στενά σύνορα της ελλάδας. Επειδή όλα λένε πως είναι θέμα timing έτσι και σε αυτή την περίπτωση πιστεύω πως ο χρόνος δούλεψε υπέρ όλων, δίνοντας στους God.Fear.None την άκρη ενός νήματος που αν μη τι άλλο φαίνεται πως αν ξεδιπλωθεί με τον κατάλληλο τρόπο θα τους οδηγήσει σε νέες ωραίες περιπέτειες...ο manager των ALL THAT REMAINS, Lucas Keller ενθουσιαστηκε με το νέο τους album "Vultures" και πρότεινε στα παιδιά να συνεργαστουνε. Ο Lucas Keller είναι χρόνια στον χώρο, το μεγαλύτερο όνομα που εκπροσωπεί το γραφείο του είναι ο Kid Rock και αν όλα γίνουν όπως μας είπε τότε σίγουρα θα γίνουμε όλοι πολύ ευτυχισμένοι...;-) Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες γιατί είναι γνωστή η παροιμία "όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι" αλλά θα προσθέσω ότι μια νέα πρόκληση ανοίγεται μπροστά μας...μακάρι να γίνουν όλα με τον καλύτερο δυαντό τρόπο...
Σύντομα θα μπορώ να γράψω ακόμα περισσότερα και πιο ουσιαστικά...

kitchen slave

...Ο Bill Buford, δημοσιογραφος του New Yorker, έβλεπε πάντα τον εαυτό του ως ερασιτέχνη μάγειρα, όταν αποφάσισε ξαφνικά να δώσει απάντηση στο ερώτημα που τον βασάνιζε κάθε φορά που ετοίμαζε φαγητό: Τι είδους μάγειρας θα γινόταν αν δούλευε σε επαγγελματική κουζίνα; Όταν λοιπόν του δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψει στο Μάμπο, το τριών αστέρων νεοϋορκέζικο εστιατόριο του Mario Batali...

Επειδή έτυχε να με απασχολεί πολλές φορές το ίδιο ερώτημα είπα να διαβάσω το παραπάνω βιβλίο. Όχι, ότι μέσα στις σελίδες του βρήκα κάποια απάντηση αλλά το σίγουρο είναι ότι το "Heat" είναι ένας γαστρονομικός πειρασμός για όποιον του αρέσει να μαγειρεύει. Δεκάδες απόπειρες δημιουργίας κάθε είδους φαγητού, αρκετά ταξίδια στην Ιταλία, απογοητεύσεις, φουσκάλες απο καψίματα στα χέρια, ένας τρελός Ιταλός κρεοπώλης, ένας ταύρος επιβήτορας και πολλά άλλα συνθέτουν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα...

black metal movie

Ο Audrey Ewell και ο Aaron Aites είναι οι δημιουργοί του πιο ολοκληρωμένου ντοκιμαντέρ (όπως λέγεται) για το Black Metal στη μέχρι σήμερα ιστορία. Οι δυο τους κατάγονται απο τη Νέα Υόρκη και αν και άκουσαν black metal ένα χρόνο μόλις πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα αυτό δεν τους πόδισε να μετακομίσουν για δυο ολόκληρα χρόνια στη Νορβηγία και να πείσουν μουσικούς όπως ο Fenriz (Darkthrone), Garm (Ulver), Hellhammer (Mayhem), Varg Vikernes (Burzum) και άλλους να ανοιχτούν μπροστά στην κάμερα. Ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί πότε θα γίνει η πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ αλλά έχει γίνει γνωστό ότι θα πάρει μέρος σε διάφορα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν στο http://www.myspace.com/blackmetalmovie

η μελωδία της ευτυχίας

μόλις πριν από λίγες ώρες έφτασε στα χέρια μου το νέο album των IN FLAMES...όπως καταλαβαίνετε οι τελευταίες στιγμές μονοπωλούνται από τις νότες του. Την Παρασκευή το απόγευμα θα επικοινωνήσει ο Jesper για συνέντευξη και όπως συνηθίζεται πρέπει να ετοιμάσω μερικές ερωτήσεις. Επειδή σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που είναι περίεργοι για το πως ακούγεται το νέο album, αυτό που μπορώ να τους πω με σιγουριά είναι η λέξη "μελωδικό". Λες και δεν ήταν μελωδικοί οι IN FLAMES θα πει κάποιος αλλά για να προλάβω τυχών παρεξηγήσεις πρέπει να σημειώσω ότι το "Sense of Purpose" είναι μάλλον το μελωδικότερο CD που έχουν κάνει μέχρι σήμερα. Οι επιρροές απο IRON MAIDEN είναι περισσότερες από κάθε άλλη φορά, οι ταχύτητες έχουν πέσει, κιθαριστικά solos και ξεσπάσματα βρίσκονται διάσπαρτα ανάμεσα στις συνθέσεις κάνοντας την αίσθηση της μελωδίας ακόμα πιο έντονη. Δεν ξέρω πως θα μου φανεί το album μετά απο αρκετά ακόμη ακούσματα αλλά η πρώτη αίσθηση είναι ότι θα σπάσει το ρεκόρ του "Come Clarity" ξεπερνώντας τις 50.000 πωλήσεις τον πρώτο μήνα κυκλοφορίας του...Άκρως συναυλιακά κομμάτια με το ελληνικό επιφώνημα "έι, έι, έι" να τα ακολουθεί στα lives, αυτό το album είναι ότι πρέπει για να αυξήσουν το κοινό τους και τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς...

the madman...

πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε ένα εκπληκτικό βιβλίο σχετικά με την ιστορία του Axl Rose. Ο συγγραφέας του βιβλίου, Mick Wall ταξίδευε για αρκετά χρόνια μαζί με τους Guns n' Roses στα τέλη της δεκαετίας του 80 και στις αρχές των 90's. Μέσα στις σελίδες αναφέρεται η πορεία του Axl καθώς και το πως κατέλειξε να είναι ένας απο τους πια κακομαθημένους και εγωιστές frontman όλων των εποχών. Μέσα υπάρχουν λεπτομέρειες για τους καυγάδες του Axl με τους Motley Crue, με τον Kurt Cobain και πολλούς άλλους...μετά το μοναδικό "The Dirt" των Motley Crue, ακόμα ένα βιβλίο έρχεται να ταράξει τον κόσμο της σκληρής μουσικής...

πρώτα ήρθε ο νόμος...

πριν από λίγες μέρες έπεσαν στην αντίληψη μου οι ONCE NOTHING και το νέο τους album "First came the low". Η μουσική τους αποτελεί μια ανάμειξη των PANTERA, των MONSTER MAGNET και όλης της συνομοταξίας των metalcore συγκροτημάτων. Αν θέλετε pop refrains, οι ONCE NOTHING δεν θα μπορέσουν να σας βοηθήσουν αλλά αν θέλετε μουσική που ματώνει τα αυτάκια κάθε ανυποψίαστου ακροατή, τότε είναι για σας...μπορεί να μη γίνουν ποτέ τεράστιοι, μπορεί ποτέ να μη πουλήσουν εκατομμύρια αντίτυπα αλλά αυτό το album είναι όλα τα λεφτά!!!

Dream Theater - Forsaken

καλά τόσους μήνες αναμονής γι' αυτό;

ζόμπι, δαίμονες και βαλεντίνοι...

υπάρχουν στιγμές που έχεις αρκετό ελεύθερο χρόνο ή μάλλον νομίζεις ότι έχεις. Η εβδομάδα που πέρασε ήταν γεμάτη από τέτοιες γι' αυτό και προσπάθησα να περάσω το χρόνο μου με μπόλικη μουσική και διάβασμα. Το "Zombie" της Joyce Carol έχει αποσπάσει διάφορα βραβεία λογοτεχνίας μέχρι σήμερα αλλά προσωπικά δεν κατάλαβα γιατί. Ίσως να μην έχω την κατάλληλη παιδεία για τέτοιου είδους βιβλία, ίσως και να χρειάζομαι περισσότερη εκπαίδευση. Μπορεί το προσωπικό ημερολόγιο ενός ψυχασθενή δολοφόνου με ομοφυλοφιλικές τάσεις να ακούγεται πιασάρικο σαν θέμα αλλά εγώ δεν κατάφερα να βγάλω άκρη και νόημα. Από μουσικής πλευράς όμως αυτή η εβδομάδα ήταν πλούσια. Το τελευταίο album των DEMON HUNTER "Storm the Gates of Hell" λειτούργησε ως ελαφρύ υποκατάστατο στην αναμονή της νέας δουλειάς των ALL THAT REMAINS ενώ από την άλλη πλευρά το "Scream aim Fire" των BULLET FOR MY VALENTINE πέρασε εντελώς απαρατήρητα από το CD player. Πολύ ενδιαφέρον όμως , το "Fortress" των PROTEST THE HERO που εύστοχα το περιοδικό Revolver χαρακτηρίζει ως τη μουσική των MUSE για metalheads...

devil in gray..και άλλα

μετά το εκπληκτικό βιβλίο του Graham Masterton “Devils of D-Day” δεν περίμενα ότι θα διάβαζα κάτι καλύτερο από αυτόν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Και όμως, το The Devil in Gray αποτελεί μια από τις σημαντικότερες στιγμές της horror βιβλιογραφίας. Ο σπουδαίος αυτός συγγραφέας καταφέρνει να συνδυάσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το αστυνομικό μυθιστόρημα, την Σαντερία (αφρικανική θρησκεία) και τον Αμερικάνικο εμφύλιο. Θα μπορούσα να μιλήσω με ακόμα καλύτερα λόγια αν το τέλος δεν ήταν λιγάκι αφελές αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα…το φαντάζομαι στη μεγάλη οθόνη και τρίβω τα χέρια μου…
δεν ξέρω γιατί εμείς οι έξυπνοι αποφασίσαμε να το ονομάσουμε "Δαιμονισμένες Ταξιαρχίες" αλλά μάλλον αυτό είναι το λιγότερο απο αυτά που κάνουμε...

Να σας θυμίσω…μερικούς τίτλους ταινιών που καταστρέψαμε…
Master & Commader – Στα πέρατα του κόσμου
A space travesty – Τα οπίσθια του διαστήματος
Bedazzled – 7 ευχές
Them – FBI σε συναγερμό
White Oleander – Αγάπη είναι γένους θηλυκού
Fallen - Το άγγιγμα του κακού
Open Range – Άγραφος νόμος της Άγριας Δύσης
Forces of nature – βροχή, χαλάζι και έρωτας
Wonderland – Άγριες νύχτες
A better way to die – αγώνας επιβίωσης
Face Off – Αδίστακτα πρόσωπα
Top Secret – Άκρως τρελό και απόρρητο
Rush Hour – Αλεξίσφαιροι ντεντέκτιβ
The postman – ανάμεσα σε δυο κόσμους
Alfie – Alfie ο σατράπης
Hollow man – Αόρατο άγγιγμα
Ghost – αόρατος εραστής
Red Heat – αποστολή εκτός έδρας
Addicted to love – άσπονδοι εραστές
Dangerous Minds – ασυμβίβαστη γενιά
Chill factor – βγάλε τη βόμβα από το ψυγείο
Και το κορυφαίο...
Meet the parents – γαμπρός της συμφορας!!!
πραγματικά θα ήθελα να γνωρίσω αυτόν που δίνει αυτούς τους τίτλους…

dethklok

Μόλις πριν λίγες μέρες κατάφερα να δω το τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου της σειράς Metalocalypse. Αρχικά, μνήμες από τους Beavis and Butthead, όσον αφορά το ωμό χιούμορ, ήρθαν στο μυαλό μου αλλά σύντομα οι DETHKLOK πήραν τη δική τους θέση στη μεταλλική (λέμε τώρα) συνείδηση μου. Δυστυχώς όμως το album της virtual μπάντας που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες δεν με ενθουσίασε. Δεν ξέρω γιατί αλλά ο δημιουργός της σειράς, Brendon Small επέλεξε να γράψει ο ίδιος τη μουσική και να ηχογραφήσει το μπάσο και τις κιθάρες βάζοντας στα drums τον τεράστιο Gene Hoglan. Μπορεί το “Dethalbum” να είναι το πιο πετυχημένο death metal album στην ιστορία του Billboard αλλά σίγουρα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες όλων αυτών που παρακολουθούν μετά μανίας τη σειρά κινουμένων σχεδίων. Όταν θέτεις υψηλά standards σε κάτι που κάνεις οφείλεις να προσέχεις μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια σε όλα τα συναφή. Έχοντας ως guest στη σειρά τους James Hatfield, Kind Diamond, Kirk Hammett, Jeff Loomis, Warrel Dane, Michael Ammot, Devin Townsend, Samoth και άλλους, ακούγεται πολύ μέτριο να γράφει ένας κωμικός τη μουσική, όσο καλές προθέσεις και αν έχει…

flames over popkorn..

Όπως λέει και ο φίλος μου ο Βουτς, αυτό είναι το νέο εξώφυλλο των KORN και όχι των IN FLAMES. Αν και προσωπικά δεν μου άρεσε, οφείλω να συμμεριστώ την άποψή του για το ότι οι IN FLAMES καλώς ή κακώς, θετικά ή αρνητικά με κάθε τους κυκλοφορία προοδεύουν. Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε και το ηχητικό αποτέλεσμα του album οπότε ας κρατήσουμε μια μικρή επιφύλαξη. Παραπάνω παραθέτω μερικές ακόμα δημιουργίες του ανθρώπου που κρύβεται πίσω από το εξώφυλλο του “a sense of purpose”…
κακόβουλα σχόλια σε στυλ: ποιοι είναι οι IN FLAMES, υπάρχουν ακόμα αυτοί; τι είναι οι IN FLAMES στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη, δεν γίνονται αποδεκτά:-)

περίεργα πράγματα...

τελικά είναι κάποια πράγματα που δεν μπορώ να τα καταλάβω. Καθημερινά γίνονται συζητήσεις για τη μόδα του metalcore. Συζητήσεις που θέλουν το είδος να βρίσκεται στα τελευταία του και άλλα τέτοια. Ξαφνικά εμφανίζεται ένα συγκρότημα από την Καλιφόρνια με το όνομα SUICIDE SILENCE και αλλάζει πάλι τα δεδομένα. Όχι, δεν παίζουν κάτι πρωτότυπο ούτε κάτι πιασάρικο. Παίζουν deathcore, απλό και κατανοητό. Ούτε μελωδίες, ούτε παιδικά refrain ούτε τίποτα...και όμως το πρώτο τους album που βγήκε μόλις πριν μερικούς μήνες αποτελεί το πιο πετυχημένο ντεμπούτο στην ιστορία της Century Media. Βέβαια, η Century Media δεν είναι και καμιά μεγάλη εταιρία αλλά όπως και να το κάνουμε έχει στις τάξεις της μπάντες όπως τους ARCH ENEMY, LACUNA COIL, NEVERMORE, SHADOWS FALL και πολλούς άλλους. Πως, λοιπόν, είναι δυνατόν ένα συγκρότημα που παίζει deathcore να κάνει την έκπληξη; Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι δύναμη του underground που μετά το παράδειγμα των JOB FOR A COWBOY (το site τους στο myspace έχει δεχθεί 5500000 επισκέψεις, αριθμός απίστευτος γι' αυτά τα μουσικά δεδομένα) έχει κάνει τους πάντες να αναρωτιούνται για το πόσο δύναμη έχει...
τελικά τα μάτια μας έχουν να δουν πολλά ακόμα...

Coraline...

αν και καθυστερημένα είπα να διαβάσω κι εγώ το πασίγνωστο παραμύθι του Neil Gaiman, "Coraline". Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα και πολλά πράγματα αλλά ευτυχώς το βιβλίο με διέψευσε πανηγυρικά. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων συναντά τον τρόμο δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα με μοναδικό αρνητικό τη μικρή της διάρκεια...Η εικονογράφηση του Dave McKean δεν χωράει σχολιασμούς. Απαραίτητο για κάθε βιβλιοθήκη ακόμα και στις περιπτώσεις που παίζει ρόλο διακοσμητικό!
http://www.mousecircus.com/flash/coraline.html

ότι να 'ναι

τελευταία μέρα στην Κομοτηνή σήμερα, από αύριο πίσω στην Αθήνα! Τέλος τα Χριστούγεννα, τέλος οι γιορτές. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Οι μισοί περιμένουν τώρα πότε θα έρθει η Τσικνοπέμπτη, οι άλλοι κλείνουν από τώρα θέσεις για τα κατά τόπους καρναβάλια και οι υπόλοιποι προσπαθούν να χάσουν τα κιλά που έβαλαν μέχρι την επόμενη δικαιολογία που θα έχουν για να τα ξαναπάρουν. Βέβαια, υπάρχουν και αυτοί που αρνούνται τα Χριστούγεννα, αυτοί που κάνουν πως δεν υπάρχουν...όταν όμως είναι η ονομαστική τους εορτή, τότε δέχονται χρόνια πολλά και δώρα...υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα στον χώρο του rock,metal και ειδικά στο black. όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...απλά δεν αντέχω να βλέπω όλη αυτή την υποκρισία και ειδικά αυτές τις μέρες!
Υ.Γ. η φωτογραφία είναι από τη Νυμφαία. Είδαμε χιόνι και τρέξαμε...